Luxe bussen en een film kijken in Zuid-Amerika (Deel 2)

Onze reis door Zuid-Amerika van 2018 blijft een onuitputtelijke bron van verhalen. Zo hebben we al eens verteld over hoe we onze backpacks weg zagen rijden in een bus en de onvergetelijke avond bij de wedstrijd van River Plate. Een heel groot gedeelte van de reis hebben we echter in de bus gezeten. Dat zal vast heel saai zijn geweest zou je zeggen, maar niets is minder waar. In de bus hebben we echt van alles meegemaakt. Een tijdje terug hebben we je deel 1 van onze avonturen in de bus in Zuid-Amerika verteld. Hierin vertelden we over onze eerste ervaringen in de nachtbus en hoe we plotseling in een andere bus werden gezet. In deel 2 gaan we daar vrolijk mee verder. We vertellen je hierin hoe we genoten hebben van de film in de bus en de luxe van de bus in Argentinië.

Lekker een film kijken in de luxe bus

Een tijd geleden hebben we al eens een artikel geschreven met daarin onze 5 tips om een lange busreis te overleven. Een van deze tips was het downloaden van een film of series op je tablet. Toch wordt deze dienst in veel bussen in Zuid-Amerika nog altijd aangeboden. Zo kan je lekker ouderwets met heel de bus via een aantal tv-schermen samen naar een film kijken.

Peruhop

Toen we in het begin van onze reis met PeruHop reisden gebeurde dit nog heel democratisch. Zo hadden we tijdens een van de lange ritten door Peru en Bolivia de keuze uit twee films. Middels het ouderwets handje opsteken werd er gekozen welke film het ging worden. Om deze reden zaten we daarom met heel de bus naar de actie-sciencefictionfilm Lucy te kijken met Scarlett Johansson in de hoofdrol. Het was niet bepaald een film die me echt kon bekoren. Om een of andere reden bleef ik toch naar de film kijken als het scherm eenmaal aan staat. Voor mij maakte het dan ook niet heel veel uit welke DVD er afgespeeld werd. Het voordeel hiervan is natuurlijk ook dat het niet zo’n probleem is al je even lekker weg zit te dutten terwijl de film opstaat.

Nou zeg ik dat misschien iets te makkelijk want tijdens een van de ritten van PeruHop werd er ook spontaan mijn favoriete film opgezet. Hiervoor hoefde niet gestemd te worden. Sterker nog, er werd niet eens verteld welke film er ging komen. De film begon gewoon met een mooi klein wit veertje dat op een aangenaam muziekje door de lucht fladderde. Bij het zien van de intro van de film kwam er toch een vreugdevol gevoel bij mij los. Dit was niet alleen bij mij zag ik direct. Ook een rij verder kreeg een reisgenoot een glimlach op zijn gezicht en ging er eens goed voor zitten. Mijn favoriete film Forrest Gump werd opgezet!

Bolivia

Bij PeruHop hadden we de eerste weken van onze reis nog het geluk dat deze films in het Engels waren. Vanaf het moment dat we de plaatselijke busdiensten namen in Bolivia veranderde dat snel. Zo namen we de bus vanuit Sucre naar Tupiza, en tijdens deze rit heb ik genoten van de film Ted. Ondanks dat dit volledig in het Spaans was heb ik toch maar mooi heel de film afgekeken. Ik kan je vertellen dat hij in het Spaans net zo grof is als in het Engels! Niet alle passagiers konden de film overigens zien. In deze bus moet je namelijk extra moest betalen voor je bagage. Een aantal passagiers besloten daarom hun grote boodschappentas op hun schoot mee te nemen waardoor het zicht volledig belemmerd werd en ze urenlang alleen naar hun boodschappentas hebben zitten kijken.

Argentinië

In Argentinië was het niet veel anders. Net over de grens bij Bolivia namen we vanuit La Quiaca de bus naar Sucre. Ook deze bus zat goed vol en voor we het wisten werd de film How to Be a Latin Lover opgezet. Wat mij betreft een vrij slechte comedy, en ook deze film was volledig in het Spaans. Het was echter zo een simpele comedy dat ik ook deze film gewoon mee kon kijken. Verrassend genoeg viel deze film erg in de smaak want regelmatig stond de bus gewoon te schudden van alle lachende passagiers.

Tenslotte zullen we ook de film Hachi: A Dog’s Tale niet snel meer vergeten. We weten niet zo goed meer in welke land we deze mierzoete film hebben gezien. Deze film met Richard Gere is overigens gebaseerd op een waargebeurd verhaal waarbij de hond Hachiko na de dood van zijn baasje negen jaar lang wachtte op diens terugkeer bij het treinstation Shibuya in Tokio. Nu was de film niet zo bijzonder, want ondanks dat hij op het scherm was heb ik eigenlijk niet gekeken. Voor mijn gevoel duurde deze film echter wel heel erg lang.

Na 2 uur had ik zelfs het gevoel dat ik sommige delen al eens eerder had gezien. Dat bleek te kloppen, want na 104 minuten was de film gewoon opnieuw gestart. Ik bleek niet de enige te zijn die geen interesse had in de film, want geen enkele passagier zei er iets van dat de film gewoon twee keer achter elkaar werd afgespeeld!

De luxe van een bus in Argentinië

Onze reis door Zuid-Amerika bracht ons door verschillende landen. We begonnen in Peru en reisden vervolgens door naar Bolivia. Vanuit hier kwamen we Argentinië binnen. Dat onze avonturen in de bus ook heel positief konden zijn kwamen we in Argentinië achter. De eerste bus die we daar namen van La Quiaca naar Salta was van de kwaliteit die we gewend waren. Stoelen met beperkte beenruimte en niet heel comfortabel. Niet dat we mogen klagen, want het was ruim voldoende om een flinke rit mee door te komen. De volgende bus in Argentinië verraste ons echter in zeer positieve zin.

Op maandag 20 augustus 2018 waren we nog in Salta en gingen we op zoek naar buskaartjes voor de reis naar Córdoba, na Buenos Aires de grootste stad van Argentinië. We kwamen er niet onderuit om weer eens een nachtbus te nemen. Na wat rondzoeken op internet besloten we met Flechabus te reizen. Dit is met grote afstand het grootste busbedrijf van Argentinië. Bij het boeken van de tickets werd ons de mogelijkheid voorgelegd om luxe stoelen te nemen. Deze zaten enkel in de onderste verdieping van de bus. Voor een kleine meerprijs besloten we de poging maar eens te wagen.

De dag later stond er een rit van 12 uur op ons te wachten. Aangekomen bij het busstation kregen we toegang tot onze zitplaatsen, en daar waren we zeer aangenaam verrast. We hadden twee enorme leren fauteuils tot onze beschikking die we ook nog eens helemaal plat konden leggen. De stoelen waren superbreed en zaten heerlijk. Dat was nog niet alles, want we hadden met onze verdieping ook nog eens een eigen toilet tot onze beschikking en er was zelfs de mogelijkheid om zelf wat water te pakken. Boven dit alles kregen we ook nog eens een maaltijd in de bus.

Hier konden we wel aan wennen! Voor het eerst konden we zelfs redelijk lekker slapen in de bus en kwamen daardoor vrij fris aan in Córdoba. Dit zou dan ook niet de laatste keer zijn dat we Flechabus zouden nemen in Argentinië!

Zoals ik vorige keer al vertelde hebben we eigenlijk veel te veel verhalen over de avonturen die we hebben meegemaakt in de bussen van Zuid-Amerika. Naast het bijzondere aanbod van films en de heerlijke luxe Argentijnse bus hebben we namelijk ook wel eens te maken gehad met een overstromend toilet en met een buschauffeur die verkeerd reed.

Daarover lees je dus meer in Onze avonturen in de bus in Zuid-Amerika (Deel 3)!