Jordanië, de natuur van Dana (Dag 6/7)

In de vorige blog hebben we uitgebreid verteld over ons verblijf in Madaba en hoe onze eerste ervaring in de Dode Zee was. Inmiddels zijn we al enkele dagen verder en zijn we in Wadi Musa aangekomen. Na de Dode Zee zijn we namelijk naar Dana gegaan om daar de prachtige natuur van Jordanië te gaan ontdekken. In dit reisverslag lees je hoe dit ons is vergaan.

Dinsdag 16 augustus 2022 (Dag 6)

De nacht in het Holiday Inn Resort Dead Sea, an IHG Hotel verliep helaas minder goed dan verwacht. Toen we goed en wel sliepen ging de telefoon af van de kamer. Dit was ook niet bepaald een rustig belletje dat afging, nee het leek wel of er een alarm te horen was. Na een tijdje vielen we gelukkig weer in slaap. We gingen vroeg naar het ontbijtbuffet, dat net als het avondeten behoorlijk massaal was. Met goed gevulde buiken konden we dus weer op pad.

Dode Zee

Dat op pad beperkte zich in de vroege ochtend nog tot het eigen hotel. We wilden namelijk graag nog een keer zwemmen in de Dode Zee. Een typische foto waarin we liggen in de zee een magazine lagen te lezen ontbrak namelijk nog. Wat is er dan toepasselijker om een foto te maken met het Reisreport reisgids magazine over Jordanië? Na weer eventjes lekker gedobberd te hebben gingen we terug naar de kamer om ons te douchen en om te kleden. We schrokken wederom van de harde telefoon. Ditmaal vertelde iemand ons dat we wel uiterlijk om 12:00 uur moesten uitchecken. De boodschap was duidelijk. Het was tijd om snel verder te gaan.

Kerak Castle

De bestemming voor deze dag in Jordanië zou Dana worden. We besloten echter al heel snel om hier niet direct naar te rijden. De tussenstop zou namelijk el-Karak zijn. Hier staat Kerak Castle, een oud kasteel uit 1142. Tot 1917 is dit kasteel zelfs nog in dienst geweest, maar tegenwoordig is het een populaire tussenstop en bezienswaardigheid. Het was ongeveer 1 1/2 uur rijden met een kleine tussenstop bij een tankstation.

Het uitzicht onderweg was geweldig. Eerst hadden we prachtig zicht op de Dode Zee om vervolgens de bergen in te trekken. Via steile en soms kronkelige wegen keken we uit op het ene vergezicht na het andere. We keken onderweg onze ogen werkelijk uit, al moest ik zelf natuurlijk wel goed op de weg letten. We zijn nog wel een keer gestopt om van het adembenemende uitzicht te genieten. Het was inmiddels al na de middag toen we in el-Karak aankwamen.

Voordat we Kerak Castle gingen bezoeken wilden we dus wel eerst wat gaan eten. Dat viel nog niet mee in dit stadje omdat we geen zin hadden in het zoveelste toeristenrestaurant waar veel te veel voor een maaltijd wordt gevraagd. Nadat we overal werden aangestaard (in het stadje waren ze duidelijk niet heel veel westerse toeristen gewend) vonden we precies wat we zochten: een restaurantje met op het menu een broodje shewarma. Gecombineerd met een lekker glas sinaasappelsap was dit precies wat we zochten.

Daarna was het tijd om naar Kerak Castle te gaan. Daar kwamen we immers voor. We konden zo met een groep Italiaanse toeristen doorlopen maar namen hier al snel afstand van. Bovenop was het uitzicht over de omgeving geweldig. Dit was natuurlijk ook de reden waarom dit kasteel op deze locatie was gezet. Zonder gids konden we het dankzij Lonely Planet Jordan prima vinden en we hebben hier ongeveer een uurtje rondgekeken. De bewaarde ruimtes waren goed onderhouden en mooi verlicht. Vooral de lager gelegen ruimtes waren zeker de moeite waard om te bezoeken. We hadden genoeg gezien en reden verder naar Dana.

Dana Tower Hotel

De rit vanuit Kerak Castle bracht ons dwars door Jordanië in ongeveer 2 uur tijd naar het Dana Tower Hotel. Met een korte tussenstop voor wat drinken en een hapje kwamen we tegen het einde van de middag aan. We werden erg hartelijk ontvangen door de eigenaar. In zijn camouflagekleding was het een soort van “Jantje Safari” van Jordanië. Hij liet ons onze kamer zien die eerlijk gezegd een beetje tegen viel. Misschien waren onze verwachtingen ook wel wat te groot en was de stap vanuit het Holliday Inn ook wel en beetje groot. Alles is er gelukkig aanwezig en het is zeker schoon.

We konden wel genieten van de zonsondergang en van het eten. Dat was die avond meer dan uitstekend. We kregen een geweldig buffet voorgeschoteld waar de plaatselijke kokkin de hele middag op had staan zwoegen. Nadat we een paar borden hadden weggewerkt vertelde de gastheer ook nog over het ontstaan van het hotel. Dit alles werd afgesloten met een zang en dans toen hij ook nog eens zijn trommel tevoorschijn had gehaald. Het werd een erg gezellige avond waar we flink hebben gelachen. Het was hoog tijd om naar bed te gaan.

Woensdag 17 augustus 2022 (Dag 7)

Het avondeten was heerlijk maar niet bepaald goed gevallen. We hadden daarom allebei een erg onrustige nacht achter de rug. Toch ging de wekker al vroeg. Na het ontbijt zouden we namelijk op pad gaan en de Wadi Ghuweir trail gaan lopen.

Wadi Ghuweir Trail

De Wadi Ghuweir trail is een van de mooiste wandelingen nabij Dana in Jordanië die nog niet is ontdekt door het massatoerisme. We hadden hier op voorhand veel over gelezen dus hadden hoge verwachtingen. Er wordt vaak de mogelijkheid geboden om dit met een gids te lopen, maar dit vonden wij erg prijzig voor ongeveer €200. Op internet hadden wij al veel gelezen over het lopen zonder gids. Je zou dan naar het startpunt moeten rijden en halverwege weer terug moeten lopen. Ook via Facebook en in het hotel hadden we hier positieve verhalen over gehoord. Het was ongeveer 45 minuten rijden dwars door Jordanië vanaf het hotel in Dana naar het startpunt. We kochten onderweg nog een paar ingevroren flessen water, blikjes cola, een tussendoortje en wat brood voor tijdens de trail.

Via een vrij kronkelige weg waren we er met de auto aangekomen bij het startpunt en om 9:15 uur kon de wandeling beginnen. We passeerden een groep ezels en liepen door de kloof. Hier was het nog droog en warm maar gelukkig was er regelmatig wat schaduw. De kloof was op sommige punten nauw zodat er geen zon door kon komen. Op andere punten werd het een stuk breder en werd het klimmen geblazen. Er waren veel gevallen stukken rots waardoor we soms best wat moeite moesten doen om verder te komen. Het tempo zat er goed in en we wisten ongeveer 2 1/2 kilometer per uur aan te houden.

Na een tijdje lopen zagen we al wat water stromen en geleidelijk nam dit toe. Ook werden de obstakels wat groter en moesten we via een soort klimmuur naar beneden, en via een erg primitieve ladder die er gemaakt was. Na ongeveer 3 uur lopen dachten we bij het midden van de trail aangekomen te zijn. Het water was in zoverre toegenomen dat we al een tijd dwars door de stroom hadden gewandeld en onze voeten kletsnat waren. Ook zag je steeds meer kleine poeltjes met water die er erg uitnodigend uitzagen.

Net toen ik er plaats wilde nemen kwam er een gids aan met 4 toeristen. Hij wees ons erop dat we nog 10 minuten moesten doorlopen tot we bij de grote waterval zouden zijn. We namen zijn advies ten harte en voor we het wisten waren we er. We kleedden ons om en gingen in het heerlijke koele water liggen en kropen onder de waterval. Daarna genoten we van een ijskoude cola en het brood met za’atar. Dit was de beloning voor de pittige wandeling.

De wandeling terug naar de auto ging goed al werden we wel steeds vermoeider. We kwamen nog een aantal andere toeristen tegen, maar we denken niet dat die de waterval nog hebben gezien. Wij gelukkig wel en daar waren we erg blij mee. Na 6 uur wandelen kwamen we eindelijk weer bij de auto aan. We hebben een geweldige dag gehad met een prachtige trail. Een absolute aanrader voor als je naar Dana in Jordanië gaat!

Terug in het hotel hebben we een lekkere douche genomen en weer heerlijk gegeten. We raakten aan de praat met Ella en Sofie, twee dames uit België die we een dag eerder ook al hadden gesproken. Ze zochten nog vervoer naar de volgende bestemming dus boden we aan om met ons mee te rijden. Voor we het wisten zouden we de volgende dag met 4 personen onze huurauto instappen om door te reizen van Dana naar Wadi Musa, maar daar lees je volgende keer over in onze volgende blog over Jordanië!