De eerste dagen op het vaste land van Lombok (Dag 156 t/m 161)

21 augustus 2023 Reisprins.nl

In ons laatste reisverslag hebben we uitgebreid verteld over onze mooie dagen op de Gili-eilanden. De Gili-eilanden horen officieel bij Lombok. Het werd dan ook tijd om het vaste land van Lombok te gaan ontdekken. In dit reisverslag vertellen we je daarom alles over onze eerste dagen op het vaste land van Lombok.

Met de boot van Gili Air naar Lombok

Op de dag dat we wat actie zagen komen rondom het groene zwembadwater verlieten we het De Padma Gili Air. Omstreeks 10:00 uur liepen we naar de haven van Gili-Air om daar de public boat naar het vaste land van Lombok te nemen. Bij de haven aangekomen zagen we de boot net vertrekken. Ze probeerden ons nog wel een veel duurder kaartje voor de fast boat aan te smeren, maar we hadden geen haast. Een uur later vertrokken we daarom voor €1 per persoon naar de haven van Bangsal. Daar stond er al een chauffeur op ons te wachten die ons naar het Pondok Anggrek Putih zou brengen.

Dit kleinschalige hotel ligt in een klein dorpje buiten Senggigi en wordt gerund door de Griekse Chris en zijn Indonesische vrouw Dewi. We konden onze spullen kwijt in de ruime en schone kamer en wandelden daarna naar Meninting Park. Dit groots opgezette restaurant in de buitenlucht was helemaal verlaten, maar we werden er goed geholpen. Waarschijnlijk was dit een betere optie voor in de avonduren. Terug in het hotel ontmoetten we de eigenaar Chris. Een beetje een eigenaardige ruwe man, die wel erg behulpzaam was en veel goede tips had voor ons.

Zo regelde hij scooters voor ons, konden we onze kleren wassen en kwam hij met een lijst vol leuke locaties om te bezoeken op Lombok. Die avond namen we de taxi naar Pasta Pojok. Hier hadden we op Gili Trawangan ook al eens gegeten en deze keer smaakte de pasta zeker niet minder.

Een paar dagen op pad met de scooter vanuit Senggigi

De volgende ochtend gingen we op vrijdag 11 augustus 2023 met de scooters op pad. Om 8:00 uur werden ze afgeleverd bij het hotel en kregen we ook ditmaal weer het welgemeende “rij veilig” toegezegd door de verhuurder. Na een heerlijke pannenkoek met banaan als ontbijt stapten we op onze scooters. Judith had helaas niet zo lekker geslapen. De kamer is behoorlijk gehorig dus werden we allebei regelmatig gewekt door vreemde geluiden en de nabijgelegen moskee. Na kort overleg besloten we om met de scooters de kustlijn te volgen richting het noorden.

Al na een paar minuten rijden stopten we om wat foto’s te maken van het prachtige uitzicht. Vanaf een flinke hoogte keken we neer op de zee en enkele prachtige stranden. Een paar minuten verder kwamen we al uit bij Pura Batu Bolong, een Hindoeïstische tempel. Mooi gelegen aan de zee en rotsen was het een leuke stop. Een kleine bijdrage was voldoende om hier even rond te kijken en weer wat mooie plaatjes te schieten.

Na nog een paar mooie uitzichtpunten zijn we doorgereden naar Klui Beach. Aan die strandje stond een prachtige groep met palmbomen gepland, dus eindelijk kunnen wij ook een paar van die mooie shots maken. Bij een klein kraampje hebben we vervolgens tussen de kippen, hanen en kinderen een kokosnoot leeggedronken.

We stapten daarna weer op de scooter om verder richting het noorden te rijden. In iedere bocht hadden we wel kunnen stoppen. De uitzichten waren adembenemend met schitterende palmbomen en mooie stranden omringd door de bergen van Lombok. We kwamen regelmatig verlaten hotels en half afgebroken gebouwen tegen. Bij een van deze gebouwen konden we nog wat mooie foto’s maken. We reden door tot aan Nipah Beach, waar verschillende warungs zaten. We bestelden hier een simpel klein bordje mie goreng waarbij we ook nog wat flesjes water kregen met kroepoek. Voor €3,50 hadden we onze buiken weer gevuld.

Die dag moesten we regelmatig stoppen voor koeien, kippen en honden op de weg. Het is dan ook niet extreem druk hier op de weg. Na een tip van Chris van het Pondok Anggrek Putih zijn we naar het Autore Pearl Farm and Showroom gereden. Hier worden de authentieke parels gekweekt. Er is een showroom waar de verschillende producten worden tentoongesteld, maar je kan er ook een rondleiding krijgen. Wij hadden het geluk om door de aanwezige medewerksters aan de hand van een video uitgebreid informatie te krijgen over het productieproces van de parels. Ook kregen we uitleg over de verschillende soorten parels die er zijn. Het was enorm interessant en de dames konden alles perfect in uitstekend Engels uitleggen.

Hierna ws het tijd om de terugweg richting het hotel in te zetten. In ongeveer 45 minuten zouden we er zijn, maar we maakten eerst nog een tussenstop bij Puri Mas Boutique Resort. Hier kan je als bezoeker ook gewoon een drankje aan het strand nemen, en dat smaakte heerlijk. Ook stopten we nog bij Sasaku Oleh-Oleh. Een werkelijk immense souvenirshop vol met spotgoedkope t-shirts, jurkjes, tasjes, eten en armbandjes. Ik (Erik) wist er nog een leuk t-shirt te scoren. Die avond namen we de scooters richting Café Alberto voor avondeten aan het strand. Het was een zeer geslaagde dag waar we enorm veel hebben gezien.

Een dagje chillen bij een beachclub en door naar Sembalun

De volgende dag hadden we op zaterdag 12 augustus 2023 nog altijd de beschikking over onze scooters. Na het ontbijt wisten we echter niet precies waar we heen wilden gaan. Snel hakten we de knoop door en besloten we om een beachclub op te zoeken en gewoon lekker aan het strand te gaan chillen. We reden eerst naar Cabana Beach Club in het Holiday Resort Lombok. Hier waren echter alle bedjes bezet en dus namen we een kijkje bij het nabijgelegen Verve Beach Club. Hier konden we alleen in de zon liggen dus besloten we om naar Beach Club Lombok te gaan. We werden aangenaam verrast door een mooie kleine beach club die erg schoon was en lekkere bedjes had. Zolang we genoeg eten en drinken bestelden hoefden we onze bedjes niet te betalen.

We lagen heerlijk in de zon en raakten al snel aan de praat met een Nederlands stel die naast ons lagen. Het was erg gezellig en het eten smaakt eer ook uitstekend. Toen de Nederlandse eigenaar nog even langs kwam was het Nederlandse feestje compleet. Toen de avond begon te vallen aten we eerst nog even bij Temptations Bakery, Cafe & Restaurant waar we een verrassend lekkere maaltijd voorgeschoteld kregen. Ons verblijf bij Pondok Anggrek Putih sloten we af met een lekker drankje op ons eigen terrasje.

Met de taxi naar Sembalun

Op zondag 13 augustus 2023 verlieten we weer het Pondok Anggrek Putih. Na een lekker ontbijt en (wederom) een wat vreemd en ongemakkelijk gesprek met eigenaar Chris kregen we nog wel een paar lekkere bananen mee en konden we op pad richting Sembalun. De chauffeur was iets later en pas rond 11:00 uur vertrokken we naar dit kleine plaatsje in het noorden van Lombok. Pas rond 14:00 uur kwamen we aan bij het Rautani Sembalun, waar we 3 nachten verbleven in een van de leuke kleine huisjes die ze hier hebben staan. Het huisje zag er netjes uit en heeft een prachtig uitzicht op de Rinjani vulkaan. we gingen direct op pad voor de lunch.

Het is een klein plaatsje wat absoluut niet zo toeristisch is als andere plekken op Lombok en Bali. Gelukkig merkten we al snel dat er wel voldoende plekken zijn om lekker te eten en wat boodschapjes te doen. We aten dan ook een paar lekkere bordjes lokaal eten. Die middag boekten we nog een gids voor de volgende dag en besloten we wat we nog meer gingen doen hier. Die avond liepen we nogmaals het dorpje in voor wederom een spotgoedkope maaltijd. De eerste indruk van Sembalun was niet de beste. Niet het mooiste dorp om te zien, maar we werden overal hartelijk begroet en goed geholpen dus dat beeld konden we al heel snel bijstellen.

Een dag op pad met een gids in de prachtige omgeving van Sembalun

We zijn inmiddels op de 160e dag van onze reis beland. Het was maandag 14 augustus 2023 toen we om 7:30 uur al aan een paar heerlijke pannenkoekjes zaten die een medewerker van het Rautani Sembalun op het terrasje van ons hutje kwamen afleveren. Zoals afgesproken stond om 8:00 uur onze gids Resil van Sembalun Tours al klaar. We hadden via Instagram en WhatsApp contact met hem gehad en hadden onze wensen aan hem voorgelegd.

De Tiu Kelep en Sendang Gile watervallen

Samen met zijn chauffeur reden we langs allerlei kronkelwegen naar de eerste stop. Onderweg waren er veel wegwerkzaamheden waardoor de chauffeur niet bepaald door kon rijden. Na ongeveer 1 uur kwamen we aan bij Tiu Kelep en Sendang Gile watervallen. Hier moesten we onverwacht ook nog eens extra gaan betalen voor nóg een gids die ons naar de watervallen zou brengen. Onze gids leek hier ook niet helemaal van op de hoogte, maar zo gaat dat regelmatig in Indonesië.

De gids was wel erg aardig, sprak goed Engels en hielp ons goed. We liepen eerst naar de Tiu Kelep. Dit was namelijk de langste wandeling. We liepen door een rivier en langs smalle wandelpaadjes om er uiteindelijk te komen. Het was een mooie wandeling naar een prachtige waterval. Een van de mooiste die we hebben gezien tijdens onze reis. We trokken onze zwemkleding aan om nog onder het ijskoude water te gaan staan en in het water te plonsen, daarna liepen we verder.

Hierna was het namelijk tijd voor de Sendang Gile Waterval. Ook deze water konden we weer aan het lijstje toevoegen. Een prachtige dubbele waterval waar het wel wat drukker was. Deze was ook beduidend makkelijker om te bezoeken. Ook hier gingen we, als een van de weinigen, even lekker onder staan. Terug naar de auto waren de apen ook tevoorschijn gekomen. Langs de lange trappen terug naar boven zaten er een aantal ons aan te staren. Gelukkig zochten ze geen contact en bleven ze zelf al op afstand zitten.

De direct omgeving van Sembalun

Hierna namen we dezelfde hobbelige weg terug naar Sembalun. Samen met de gids werden we door de chauffeur afgezet bij Bukit Selong. Hier zat een mooi klein bamboebos waar we doorheen moesten lopen om daarna bij een traditioneel dorpje aan te komen. Het was een soort openluchtmuseum waar we even snel rondkeken. Daarna liepen we door naar het uitzichtpunt met een geweldig zicht op de hele vallei.

Daarna was het tijd om door de weilanden te gaan lopen. Onder de noemer Lombok Panorama Walk liepen we over smalle paadjes tussen de verschillende weilanden door. Zoals overal in Indonesië was er een uitgebreid irrigatiesysteem aangelegd waardoor alle weilanden voldoende water konden krijgen. Er werden veelal pepers verbouwd, maar ook knoflook uien, kool en andere gewassen. Helaas misstapte Judith zich bij een van de overstapjes en gleed ze weg. Hierdoor maakte ze een val waardoor ze languit in een van de slootjes belandde. Hierbij bezeerde ze ook haar knie. We konden gelukkig wel gewoon verder lopen en behalve wat schaafwonden leek de schade mee te vallen.

Onafhankelijkheidsdag en de aardbeienkwekerij

De wandeling was erg leuk en onze gids wist veel te vertellen. We liepen terug door de hoofdstraat van Sembalun en daar bleek een parade te zijn. Een paar dagen later zou het namelijk Onafhankelijkheidsdag zijn in Indonesië. Grote groepen jongetjes liepen hierdoor marcherend door de straten. We gingen zitten voor een drankje en besloten om rustig alles te aanschouwen. Vele groepen kwamen voorbij. Veelal gekleed in kenmerkende schoolkleding en zeer serieus bezig met het uitvoeren van het ritueel.

Daarna was het tijd voor onze laatste stop. We gingen naar een aardbeienkwekerij om zelf wat verse aardbeitjes te proeven. Natuurlijk sloegen we ook de nabijgelegen bloementuin niet over voor het maken van een aantal lekkere foute foto’s. De dag eindigde we op een verhoogd terras van de aardbeienkwekerij waar we met uitzicht op de enorme Rinjani vulkaan konden genieten van de zonsondergang. Nadat we teruggelopen waren naar ons hutje van het Rautani Sembalun namen we afscheid van onze vriendelijke gids. Behoorlijk vermoeid namen we die avond nog een lekkere typisch Indonesische maaltijd.

Een rustig dagje Sembalun

Op 15 augustus 2023 waren we aangekomen op de 161e dag van onze reis. Judith had behoorlijk wat last van haar knie en daarom hadden we de avond ervoor al besloten om niet veel te gaan doen. De beklimming konden we dus wegstrepen. We hadden redelijk goed geslapen, ondanks dat het dekbed veel te kort was. Ik (Erik) zag mijn voeten er regelmatig onderuit steken.

Die dag hebben we dan ook niet veel gedaan. We hebben een rondje gelopen door het dorp, en lekker wat gedronken in de verschillende kleine restaurantjes. Samen met een Nederland-Nieuw Zeelands koppel zijn we na de lunch neergeploft op het terras dat goed uitzicht had op de parade van deze dag. Deze was bijna hetzelfde als de voorgaande dag, maar deze keer waren de meisjes aan de beurt. Veel voer dus voor mooie foto’s.

Gaandeweg de dag merkte Judith dat haar knie gelukkig niet ernstig beschadigd was. Op wat schrammen en een blauwe plek na konden we de volgende dag gelukkig gewoon verder naar onze volgende bestemming, Tetebatu.