Deze keer schrijf ik (Judith) weer eens een keertje de blog. Ik wilde namelijk heel graag naar de Pantanal. Dit bleek goed in ons plan te passen en dus zijn we er voor gegaan. In dit reisverslag lees je dan ook alles over ons bijzondere verblijf in de Pantanal in Brazilië!
Donderdag 13 September 2018 (Dag 65)
Zoals in de vorige blog stond, zouden we eerst naar Campo Grande gaan. Hiervoor moesten we eerst uit Argentinië zien te komen. We pakten de bus in Puerto Iguazú naar het plaatsje Foz do Iguaçu in Brazilië. De bus bracht ons netjes naar de Argentijnse grens en daar kregen we een stempel om het land uit te gaan.
We konden onze spullen laten liggen in de bus en stapten weer in om naar de Braziliaanse grens te gaan. Ook daar dachten we dat we onze spullen konden laten liggen in de bus. Maar dit was helaas anders. We stapten uit om een stempel te halen en zagen de bus voor ons neus wegrijden met onze backpacks!! Een man bij de douane heeft ons meteen geholpen en ons in een taxi gezet achter de bus aan. Gelukkig draaide de bus om en hadden andere passagiers gezegd dat onze spullen nog in de bus waren. De bus moest namelijk door en wij moesten de volgende bus pakken, maar dit hadden wij niet begrepen van de chauffeur. Gelukkig hadden we onze spullen terug en kregen we een Braziliaanse stempel in ons paspoort.
De volgende bus bracht ons netjes naar het busstation, alleen was dit het busstation voor korte afstanden en niet het busstation wat wij nodig hadden. Een taxi heeft ons naar het goede busstation (voor lange afstanden) gebracht en daar konden we een kaartje naar Campo Grande kopen. Dit zou onze langste busreis tot nu toe worden, een rit van 14 uur. Gelukkig konden de stoelen wat naar achteren en hebben we “redelijk” kunnen slapen. We merken dat we hier makkelijker in worden en ons daar niet meer druk over maken. Na die lange busrit kwamen we vrijdag om ongeveer 7:00 uur ’s ochtends bij het Bahama’s Suite Hotel.
Vrijdag 14 september 2018 (Dag 66)
Na een nachtbus zijn we altijd wel gesloopt. In deze stad is niet heel veel te beleven en we zouden daarom ook een relax dag houden. Na een lekker ontbijtje en de was weggebracht te hebben, zijn we naar het winkelcentrum gegaan. Daarna hebben we niet veel gedaan en ’s avonds hele lekkere sushi gegeten met natuurlijk weer een lekkere cocktail, want ja het was tenslotte weekend.
Zaterdag 15 september 2018 (Dag 67)
De volgende ochtend werden we om 8:30 uur door Gil van Pantanal Discovery opgehaald. Een vrolijke, vriendelijke man die ons naar Erik (onze chauffeur) bracht. Daar zagen we de rest van de groep. Samen met twee Belgische meiden zouden we deze tour gaan doen. Na vier uur opgepropt gezeten te hebben in een auto kwamen we in Passo de Lontra aan.
Hier stond onze gids Alex te wachten, die overigens erg veel op Ruud Gullit leek. Hij zou ons de komende drie dagen de Pantanal laten zien, een van de bekendste natuurgebieden van Brazilië. We begonnen al meteen met een boottocht over de rivier. Geweldig mooie natuur en al een aantal dieren gezien zoals kaaimannen, capibaras, brulapen en een hele hoop vogels waarvan ik de naam niet meer weet.
Vooraf had Alex gezegd dat we onderweg ergens konden gaan zwemmen in de rivier. Eerst waren we nog foto’s aan het maken van een grote kaaiman die in het water bij een strandje lag en 2 minuten daarna legde Alex het bootje stil en zei dat we hier konden gaan zwemmen. We zeiden nog dat we dit niet gingen doen omdat hier net een kaaiman zat, maar hij zei dat het geen kwaad kon en dat ze niets doen. (jaja, dat zeggen ze bij honden ook altijd!) Maar we hadden vertrouwen in Alex en zijn nog lekker het water ingedoken.
Na de boottour stond een open jeep ons op te wachten en bracht ons naar het Pousada São João. Dit ligt diep in de Pantanal, buiten de reguliere wegen van Brazilië. Onderweg zagen we een gewonde slang op de weg liggen, een gordeldier en een aantal kaaimannen en capibara’s. Alex legde uit dat het broedseizoen binnenkort begint en dat daarom op dit moment verschrikkelijk veel vogels te zien zijn.
Het Pousada São João ziet er prachtig uit en bestaat uit een restaurant, 6 privaterooms, een relaxplek met hangmatten, paardenstallen en twee grote slaapzalen waar je in een hangmat kan slapen. Wij hadden onze eigen kamer en na een heel lekker diner zijn we vroeg naar bed gegaan. Morgen zou namelijk een actieve dag worden!
Zondag 16 september 2018 (Dag 68)
De volgende ochtend moeste we om 7:30 uur klaar staan voor een ochtendwandeling. Helaas was het toen gigantisch aan het regenen en hebben we een uurtje moeten wachten. Gelukkig konden we daarna van start.
We moesten van Alex dichte schoenen en een lange broek aan doen want we zouden door het water gaan en hij wilde niet dat we ons zouden bezeren. Met “door het water gaan” had ik het idee dat je tot je enkels in het water zou komen. Het is een moerasgebied en het heeft geregend, dus het zal drassig zijn. Alex bedoelde hier iets anders mee. Het eerste beekje kon ik mooi omzeilen door er omheen te lopen. Maar dit zou bij de volgende niet lukken zei hij.
Dat heb ik geweten! Tot halverwege mijn bovenbenen hebben we door het moeras en water gebanjerd afwisselend met stukken door de droge jungle. We kwamen hier brulapen, hertjes, en kaaimannen tegen. En weer veel vogels zoals de toekan, jabiru, de chachalaca, de caracara, blauwe ara’s en kingfisher.
Na deze wandeling mochten we relaxen en lunchen tot de volgende activiteit. Dit was paardrijden. Nu zijn Erik en ik geen paarden liefhebbers en zitten wij vrij ongemakkelijk op zo’n dier (als ik er al op kom) dus hebben wij aangegeven liever niet te gaan paardrijden. Alex kwam met een alternatief: Piranha vissen.
Dit zouden we de dag erna ook gaan doen alleen zouden we nu echt in het water gaan vissen. Het beeld wat ik had van piranha’s, is het beeld zoals in de film. Vleesetende vissen die mensen opeten. Het was dus vrij spannend om in het water bij deze vissen te gaan staan, vooral toen Alex nog vertelde dat het weleens gebeurde dat een piranha een mens bijt maar niet zoals in films. Eerst moesten we een half uurtje lopen voordat we bij een meertje aankwamen. Alex maakte onze hengels gereed (bamboestok met een vislijntje en een haak met rauw vlees eraan) en binnen 5 minuten had Erik zijn eerste Piranha aan de haak! Alex haalde de vis eraf en reeg deze aan een stok. Het eerste halfuur heb ik de vissen vooral gevoerd in plaats van dat ik ze gevangen kreeg maar uiteindelijk lukte het mij ook!
Alex liet nog zien hoe scherp zijn tandjes waren door een takje tussen zijn tanden te plaatsen en liet ons zelf bedenken wat dat met een vinger zou doen! Wij waren niet de enige die het vissen heel leuk vond. We zagen een kaaiman steeds dichterbij komen, wat wij nogal spannend vonden. Alex vertelde ons dat die kaaiman niet in ons geïnteresseerd was maar in de piranha’s. Dit gaf wel iets van een geruststelling maar toen hij nog maar op 5 meter afstand was, zijn we toch een beetje achteruit gegaan. We hebben in totaal 12 piranha’s gevangen en vier hebben we er meegenomen voor het diner. De rest is terug in het water gegooid.
Met onze vangst zijn we terug gegaan naar het Pousada. Alex nam een binnendoor weggetje en dit hebben we geweten! Tot aan mijn navel liep ik door het water en leliebladeren ( en wie weet wat daar nog meer allemaal zat) Alex dacht ook dat het water lager zou staan dan dit. Ach ja, we zaten er al in en moesten door. Ik was vooral bang dat ik languit op mijn buik zou vallen door die modder, maar dat is gelukkig (Erik vond het wel jammer en had graag gelachen) niet gebeurd! Tijdens het diner kregen wij onze heerlijk gefrituurde piranha’s. Ze smaakten gewoon naar witvis, maar eigen gevangen vis geeft een speciaal smaakje.
Na het diner was de laatste activiteit van deze dag. Een avond\nachtsafari. Ondertussen was het flink gaan regenen, met poncho’s aan, zaklampen en met leren kappen over onze voeten en onderbenen om ons te beschermen tegen de slangen, gingen we te voet op pad. Vanwege de regen lieten maar weinig dieren zich zien. Maar toch hebben we dieren gezien die we nog niet eerder deze reis hebben gezien. In een holletje in een boom zagen we de achterkant van een tarantula. Misschien maar goed dat ik alleen zijn achterkant gezien heb, aangezien ik het niet zo op spinnen heb. In een wei zagen we nog twee vossen lopen. En door de regen kwamen we veel padden en kikkers tegen. Na deze wandeling zijn we lekker naar bed gegaan met airco en een plafondventilator in de kamer.
Helaas begon het niet alleen hard te regenen maar ook flink te onweren. Hierdoor viel de stroom uit en hadden we geen licht, airco en ventilator meer. Vooral de donders waren erg indrukwekkend en ik zat rechtop in bed. Zo een onweersbui heb ik nog nooit meegemaakt! Na een tijdje konden we gelukkig verder slapen.
Maandag 17 September 2018 (Dag 69)
De volgende ochtend was het nog steeds aan het regenen. Na het ontbijt gingen we met de jeep op pad. De jeep bracht ons naar een meer waar we samen met de Belgische meiden Piranha gingen vissen. Wij waren natuurlijk getraind en binnen een paar minuten hadden we een piranha aan onze hengel zitten. Weer kwamen nieuwsgierige kaaimannen kijken, maar gelukkig stonden we nu aan de kant. Alex liet nog wel even zien hoe hij een kaaiman kon lokken met een piranha en voerde hem een aantal van de piranha’s. Ook zagen we in dit meer nog een aantal reuze otters zwemmen.
Na deze activiteit was het tijd voor de lunch om daarna te vertrekken uit de Pantanal. We hebben helaas geen jaguar gezien, maar de tour van 3 dagen was fantastisch! Een bekwame gids, een mooi verblijf, schitterende natuur, veel wilde dieren, avontuur en lekker eten. We zijn flink vies geworden, maar het waren fantastische dagen in de Pantanal in Brazilië.
Alex heeft ons teruggebracht naar Passo de Lontra en daar stond onze chauffeur Erik te wachten om ons naar Bonito te brengen. We wisten niet goed wat we hier van moesten verwachten, maar hier is het ook weer geweldig. Mooie natuur en gave activiteiten om te doen. Maar dat komt in de volgende blog!
Wat maken jullie veel mee! Wat een spannende reis! Prachtige foto’s!