Een onvergetelijke voetbalwedstrijd bij River Plate in Buenos Aires

Zoals we inmiddels al talloze keren hebben besproken hebben we in 2018 hebben 4 maanden lang door Zuid-Amerika gereisd. Zelf ben ik een groot voetballiefhebber en vooral op reis sleep ik Judith daarom regelmatig mee naar een voetbalwedstrijd of -stadion. In 2018 waren we onze reis gestart in Peru om door te reizen naar Bolivia. Daar hebben we de competitiewedstrijd tussen The Strongest en The Destroyers bezocht  in het legendarische Estadio Hernando Siles in La Paz. Hierna zijn we doorgereisd naar Argentinië, via Uruguay naar Brazilië. Op een van de laatste dagen van onze reis hebben we Fluminense – Vasco da Gama bezocht in het indrukwekkende Maracanã stadion. De voetbalwedstrijd die ons het meest is bijgebleven was echter die van River Plate die we in Buenos Aires hebben bezocht. Het werd echt een avond om nooit te vergeten!

Onze begeleider

Op donderdag 30 augustus 2018 bezochten we in Buenos Aires de voetbalwedstrijd tussen River Plate en Racing Club in de 1/8 finale van de Copa Libertadores. Bij het America Del Sur Hostel waar we verbleven hadden we al snel na aankomst aangegeven dat we graag een voetbalwedstrijd wilden bezoeken. Later die week bleek deze wedstrijd een optie. Voor een mooie prijs zouden we de wedstrijd kunnen bezoeken inclusief vervoer. De topper vond plaats om 19:30 uur, maar om 16:00 zouden we al opgehaald worden. In de hal van het hostel verzamelde zich inmiddels nog meer mensen die ook naar de wedstrijd bleken te gaan. Later dan gepland kwam er een grote ouderwetse Amerikaanse schoolbus aanrijden waar we met een groep van in totaal 15 mensen naar de wedstrijd gingen.

In de bus gaf onze Argentijnse begeleider (de beste man een gids noemen is iets te veel eer) ons informatie van hoe we ons dienden te gedragen. Zijn naam is me eerlijk gezegd ontschoten, maar laten we hem voor het gemak maar vanaf nu Manuel noemen. Zo gaf hij aan dat het beter was om geen contact te maken met andere supporters en altijd bij de groep te blijven. Hij benadrukte dat het belangrijk was om niet op te vallen en ons niet te veel als toeristen te gedragen. Vooral het contact vermijden met andere supporters benadrukte hij meerdere malen.

Waar normaal een begeleider de groep op zijn gemak zou moeten stellen wist hij het tegenovergestelde voor elkaar te krijgen. Zijn “waarschuwingen” zorgde meer voor angst dan voor geruststelling. Alle aanwezigen in de bus waren daarom inmiddels erg op hun hoede. Ook kregen we hier alvast onze kaartjes uitgedeeld die we natuurlijk onder geen enkel beding kwijt mochten raken.

Het stadion

De bus arriveerde mooi op tijd bij het legendarische El Monumental stadion van River Plate. Voor Nederlanders zal dit stadion vooral bijblijven als de plek waar Rob Rensenbrink in 1978 in de laatste minuut op de paal schoot tijdens de WK finale tegen het thuisland Argentinië. We werden razendsnel door Manuel naar een plek gebracht, een aantal straten verwijderd van de ingang van het stadion. Onderweg kwamen we veel kraampjes tegen waar we graag een sjaal, shirt of versgebakken choripán wilden kopen. Maar omdat we bij de groep moesten blijven was dit geen optie. We konden er dan ook alleen maar verlekkerd naar kijken.

Op een aantal straten verwijderd van de ingang werden de supporters in enorme vakken verdeeld. Per vak kregen we toegang tot het volgende vak waarbij regelmatig controles werden uitgevoerd op onze tickets en we gefouilleerd werden. Tijdens ons verblijf in één van die vakken passeerde de bus van Racing Club. Uiteraard werd hier vol passie op gereageerd door de supporters. 

De supporters

Eenmaal binnen in het stadion werden we meegenomen naar onze plekken. We namen plaats in een vak met enkel staanplaatsen en konden daar even tot rust komen. Ik sprak met Manuel en over zijn interesse in voetbal. Hij keek even om zich heen en vertelde toen heel zachtjes dat hij een aanhanger was van aartsvijand Boca Juniors. Dat was waarschijnlijk ook de directe aanleiding waarom hij zich zo gedeisd hield tussen de River Plate supporters.

Al snel stroomde het vak helemaal vol met de bloedfanatieke aanhang van River Plate. Kort daarna werd het eerste gezang ingezet, en ook de eerste walmen van wiet kwamen voorbij. Het werd drukker en drukker tot het moment dat er echt geen plek meer was in het vak. Vlak voor de start werd er een flink vuurwerk afgestoken boven het stadion. Dit was letterlijk en figuurlijk het starschot voor een geweldige avond. De sfeer was ongelooflijk. Vanaf de eerste minuut tot de laatste werd er door het hele stadion luidkeels gezongen. De liederen waren ritmisch en gelukkig vrij goed te volgen. Binnen mum van tijd konden we er dus ook een aantal vrij aardig (lees: fonetisch) meezingen.

De angst die ons door Manuel was aangepraat bleek wat ons betreft volledig onterecht. De supporters waren enthousiast en merkten uiteraard gewoon op dat wij toeristen waren. We merkten echter wel een trots bij een aantal van hen dat wij hún club kwamen bezoeken. Daarnaast vonden ze het prachtig om te zien dat ook wij springend en zingend “Los Millonarios” naar de overwinning probeerden te schreeuwen. Manuel was inmiddels ook een stuk ontspannener geworden. Volgens mij had hij dit vooral te danken aan de joint waar hij duidelijk van aan het genieten was. 

De wedstrijd

De wedstrijd was het schoolvoorbeeld van een Zuid-Amerikaans voetbalgevecht. Het was werkelijk keihard, en al voor rust stond River Plate met 2-0 voor. Het springen en zingen had geholpen. Ondertussen maakte ik enkele foto’s van supporters die in de hekken klommen, op prikkeldraad zaten en met gebalde vuisten uit volle borst hun team aan stonden te moedigen. Ondanks hun beperkte balbezit werd het vlak voor het eindsignaal zelfs nog 3-0. Toen barstte de bom wat zorgde voor 2 rode kaarten voor Racing Club en 1 voor River Plate. We kregen precies voorgeschoteld waar we op gehoopt hadden en hadden de ervaring van ons leven.

Toen het fluitsignaal klonk tikte de River Plate supporter die heel de wedstrijd naast me had gestaan me rustig aan en gaf me zijn kaartje. Hij zei erbij dat dit vast een mooi aandenken zou zijn aan deze wedstrijd. Met dit gebaar gaf hij toch echt aan dat hij ons bezoek aan de wedstrijd van zíjn club eerder kon waarderen dan veroordelen. Het kaartje hangt nog altijd thuis aan ons magneetbord. Zo werd het bezoek aan deze voetbalwedstrijd van River Plate in Buenos Aires een avond om nooit meer te vergeten.