De outback in naar het hart van Australië (Dag 58 t/m 62)

In ons laatste reisverslag vertelden we al uitgebreid over onze dagen in Adelaide, onze eerste bestemming in Australië. Hierna was het tijd om door te reizen. We hadden besloten om dwars door Australië naar het noorden te reizen. Hierdoor zijn we dwars door de outback naar het hart van Australië gereisd. In dit reisverslag vertellen we je alles over deze bijzondere dagen.

Met de Greyhound Australia bus naar Coober Pedy

Het was een lange dag, een hele lange dag. We kwamen namelijk om ongeveer 5:15 in de ochtend aan in het kleine Coober Pedy. Dit oude mijnstadje ligt in de outback van Australië en heeft ongeveer 3500 inwoners. Er was dan ook weinig leven te bekennen op dat tijdstip. Na een plasje bij het tankstation, even wachten op het terras van een gesloten restaurant konden we toch ergens terecht. Om 7:00 uur ging de keuken open en namen we allebei een ontbijtje. We hadden weinig geslapen in de bus en allebei flink honger.

Umoona Opal Mine in Coober Pedy

We liepen daarna naar het Opal Inn Hotel, maar kregen helaas de melding dat we (zoals verwacht) nog niet in de kamer konden. Met wat honger liepen we nog maar eens naar een supermarkt om iets te eten. Na wat foto’s bij een achtergebleven ruimteschip uit de film The Chronicles of Riddick: Pitch Black gingen we naar de Umoona Opal Mine. Coober Pedy staat namelijk ook wel bekend als “de opaalhoofdstad van de wereld”. Ook het toerisme is daarom grotendeels gericht op de mijnen en de zoektocht naar opaal.

Umoona Opal Mine biedt iedere dag om 10:00 uur, 14:00 uur en 16:00 uur een rondleiding aan. Aangezien we toch wakker waren namen we de tour van 10:00 uur. Deze was erg interessant en gaf ons direct een goed beeld van de historie van dit dorp. Bij de film die we voorafgaand aan de tour kwam was het even moeilijk om wakker te blijven, maar het was ons gelukt.

Kangoeroes voeren bij Josephine’s Gallery and Kangaroo orphanage

Hierna gingen we naar het Big Winch 360 café. Vanaf hier hadden ween prachtig uitzicht over het dorp. Daarnaast was het eten uitstekend. De gemiste nacht sloeg er aardig in dus na de lunch gingen we terug naar het hotel. Gelukkig konden we nu wel inchecken. Het was tijd om ons eens flink op te frissen en even een dutje te doen. Die dag waren we eerder namelijk bij Josephine’s Gallery and Kangaroo orphanage langs geweest. Iedere dag kan je je namelijk opgeven om om 17:00 uur aanwezig te zijn bij het voeren van de kangoeroes. In dit weeshuis worden gewonde kangoeroes opgevangen.

De wat excentrieke eigenaar en verzorger van de dieren liet ons kennis maken met zijn kangoeroes. De grote mochten we met de hand voeren en ze hapten gretig toe. Daarna ging hij een jonge kangoeroe halen van nog maar 6 maanden oud. Deze gaf hij de fles en daarna mochten we hem allemaal even vasthouden. De $10 entree hiervoor gaat direct naar de verzorging van zijn kangoeroes, dus we vonden het de prijs zeker waard. We hopen natuurlijk nog veel kangoeroes te zien in Australië de komende tijd, maar dit was absoluut een erg leuke bezigheid. Na wat boodschappen en een pastamaaltijd zat onze eerste (lange) dag in de outback van Australië er op.

De Coober Pedy tour met Noble Tours

Vrijdagochtend 5 mei 2023 hebben we goed besteed. Het was namelijk weer tijd om plannen te maken dus hebben we ’s ochtends de laptop open geklapt en zijn we aan de slag gegaan. Een paar uur later hadden we weer een paar busritten geboekt bij Greyhound Australia, een aantal overnachtingen geboekt en zelfs een vlucht geboekt. Daarnaast hebben we zelfs weer een leuke samenwerking op kunnen zetten waarover je later vast meer zal lezen. Na een kleine wandeling door Coober Pedy en een heerlijke pie als lunch konden we in het het Opal Inn Hotel gaan wachten op onze gids.

Noble Tours

Om 13:00 uur werden we namelijk opgehaald door Aaron Noble van Noble Tours. Met zijn familiebedrijf geeft hij uitgebreide rondleidingen door Coober Pedy en de omgeving. De boomlange gids moest nog een aantal andere gasten ophalen en toen begon de tour. Al vrij snel merkten we op dat we (met grote afstand) de jongste deelnemers waren aan deze tour. De tour begon bij de Servische Orthodoxe kerk, die volledig onder de grond is gebouw.

Het huis van de gids is ook helemaal onder de grond gebouwd en het was erg leuk dat dit de volgende stop was. Zo konden we zien hoe de mensen in Coober Pedy leven. Het was een erg mooi huis waar hij tijdens de corona pandemie zelfs een eigen minigolfbaan bij had gebouwd. We reden verder met de bus. Deze was ruim en had mooie schone ramen waardoor we lekker naar buiten konden kijken. Aaron nam ons verder van het dorp weg en zo reden we richting the Breakaways.

The Breakaways

The Breakaways is een beschermd natuurgebied. Het gebied ziet er op het eerste oog heel leeg uit maar was prachtig om te zien. Het rode zand en de verschillende rotspartijen die we in de verte zagen zorgden voor een geweldig uitzicht. Onderweg stopten we nog bij het zogenaamde “Dingo Fence”, een hek van 5600 kilometer lang. Dit langste hek van de wereld is er vooral om de schapen te beschermen van de dingo’s. We stopten regelmatig om mooie foto’s te maken, waarbij onze gids iedereen erg goed wist te helpen.

Op een van de mooie uitzichtpunten haalden hij de glazen tevoorschijn en konden we (ondanks de vele vliegen) genieten van een lekker glaasje bubbels. Als laatste stop van de tour gingen we naar een actieve opaalmijn. We passeerden de vele bergen met zand die veroorzaakt zijn door het graven naar opaal. Daarnaast kregen we veel uitleg over het graven naar opaal. Na 5 uur werden we om 18:00 uur weer mooi bij het hotel afgezet. De tour was ons erg goed bevallen. Aaron had veel kennis over het gebied en wist dit op een zeer prettige manier over te brengen. Daarnaast was de bus comfortabel en waren de bubbels lekker. Een goede keuze dus mocht je in Coober Pedy terecht komen!

Terug bij het hotel gingen we naar de Outback Bar & Gril voor een broodje gyros om de dag mee af te sluiten. Die avond pakten we onze spullen en doken we op tijd naar bed. De andere ochtend moesten we er namelijk weer vroeg uit. Om 5:45 uur zou de Greyhound Australia namelijk al weer vertrekken richting Alice Springs, de volgende bestemming voor ons in de outback van Australië!

De bus naar Alice Springs en een bezoek aan het Alice Springs Desert Park

Op zaterdagochtend 6 mei 2023 ging de wekker extra vroeg. Na een snelle douche en ontbijt stonden we namelijk om 5:30 uur klaar voor de bus naar Alice Springs. De bus van Greyhound Australia stond mooi op tijd klaar en toen kon de rit beginnen. Deze duurde in totaal 9 uur, met een paar tussenstops om te eten. Sommigen zouden het misschien vreemd vinden maar wij vinden dat totaal niet vervelend. Een dagje in de bus zitten, naar buiten kijken, wat eten en drinken en lekker wegdutten is soms helemaal niet verkeerd. Rond 14:30 uur kwamen we aan en konden we inchecken bij het Stay at Alice Springs Hotel. Een prima hotel voor een paar dagen voor een erg mooie prijs. We hebben nog wat boodschappen gedaan en die avond lekker taco’s gegeten.

Alice Springs Desert Park

Op zondag 7 mei 2023 stond de wekker wederom al vrij vroeg. We zouden die dag namelijk naar het Alice Springs Desert Park gaan. We zagen op de website dat er verschillende presentaties al vroeg gepland stonden dus wilden we op tijd gaan. Na het ontbijt op de kamer kwamen we er achter de er helemaal geen bussen gaan op zondag. Gelukkig kon het hotel een laatste redmiddel bieden en gingen we met de taxi naar het park. Het Alice Springs Desert Park biedt een vrij compleet overzicht van de dieren en planten die in dit gedeelte van de outback van Australië te vinden zijn. Direct na aankomst kregen we van de lokale specialiste daarom ook een nadere kennismaking met de rode kangoeroe die hier leeft.

Het park was erg ruim en mooi aangelegd en de medewerkers konden op een leuke manier veel vertellen. Na wat uitleg bij de emoe was het tijd voor de vogelshow. Deze was erg leuk en de presentator liet de vogels prachtig over het publiek heen zweven. Ook kwamen er een aantal extra dichtbij. Dit leverde natuurlijk prachtige foto’s op. Hierna was het tijd voor het nachtdierenverblijf. In dit geweldige onderkomen zagen we een heleboel nachtdieren die voor ons soms totaal nieuw waren. We keken hier onze ogen uit. Tenslotte gingen we nog naar een presentatie over het overleven in het wild. Deze vrouw bleef maar doorratelen en hier hadden we het dus al snel gehad. Ach ja, het kan ook niet allemaal naar je smaak zijn.

Nadat we nog wat vogelverblijven hadden bekeken en in het dingoverblijf hadden gekeken zonder een dingo te zien besloten we terug naar Alice Springs te gaan. Om kosten te besparen op de taxi probeerden we met mensen mee terug te rijden, maar dit leek eerst niet te lukken. Het was niet bepaald druk en veel bezoekers waren met een tourbus. Nadat we de taxi al hadden besteld maar deze erg lang op zich liet wachten bleken twee Australische jongens toch zo vriendelijk om ons naar Alice Springs te brengen. Met een slechte smoes bood ik mijn excuses aan bij de bellende taxichauffeur en zo hadden we toch een gratis terugreis.

Daar namen we een lunch en deden we die middag weer eens de was. Lekker zittend in het zonnetje genoten we van de middag. Die avond stond er pizza op het menu en werd het weer vroeg nacht. De andere ochtend stond er namelijk een hele drukke dag op het programma!

Een dagtour naar Uluru en Kata Tjuta

Maandag 8 mei 2023 waren we precies 2 maanden onderweg en op onze wereldreis . Die dag stond er ook een van de hoogtepunten van onze reis door Australië op het programma. Misschien zelfs wel van onze hele reis. Op de 62e dag van onze reis gingen we namelijk de 1 Day Uluru & Kata Tjuta Tour doen met Emu Run Experience. Dit is de grootste toeristische attractie in dit gedeelte van de outback van Australië. Dat betekende dus weer extra vroeg uit bed, want om 6:15 uur stond de bus voor de deur van het Stay at Alice Springs Hotel.

Nadat we nog enkele andere mensen hadden opgehaald begon de lange rit. Het duurde namelijk maar liefst nog 6 uur voordat we Uluru-Kata Tjuta National Park aankwamen. Hier kan je het wereldberoemde Uluru vinden, dat ook wel bekend staat onder Ayers Rock. Daarnaast zit hier ook Kata Tjuta, een minder bekend maar even mooie rotsformatie.

Kata Tjuta

Na een snelle wrap in de bus als lunch gingen we eerst naar Kata Tjuta. Kata Tjuta betekent vele hoofden in de taal van de lokale Anangu-Aborigines. Zij geloven dan ook dat deze rotsformaties op een onnatuurlijke wijze zijn ontstaan. Hier konden we op eigen gelegenheid een korte wandeling maken. Voor een aantal oudere toeristen viel dit nog niet mee. We maakten al enkele mooie foto’s en raakten al snel aan de praat met een onlangs getrouwd stel die op huwelijksreis waren. De bus bracht ons daarna naar een uitzichtpunt op de Kata Tjuta om daar nog wat foto’s te maken.

Uluru

Daarna was het tijd om ons naar Uluru te gaan. Deze rotsformatie is waarschijnlijk de bekendste toeristische attractie van het land. Door de kenmerkende rode kleur van deze berg en het omliggende gebied staat het hier dan ook wel bekend als the Red Centre. Ook bij deze rots hebben de Aborigines verschillende verhalen over het ontstaan ervan. Uluru betekent letterlijk “grote rots”, en dat is een hele goede omschrijving. De rots is werkelijk enorm, met een hoogte van 348 meter. Een rondje om de rots heen betekent een wandeling of rit van 10 kilometer.

We stopten op verschillende plekken bij de rots. Hier mochten we weer een paar wandelingen maken, maar ditmaal voornamelijk samen met de gids. Hij wist ons veel interessante informatie te vertellen over de rituelen die hier plaats hebben gevonden. De rots zelf is enorm indrukwekkend en heeft prachtige vormen. Er zit zelfs een waterhole in de rots waar (bijna) altijd water is te vinden. Van dichtbij is daarnaast goed te zien dat de rode kleur is ontstaan door erosie.

Hierna was het tijd om Uluru van afstand te gaan bekijken. Ditmaal niet op zomaar een fotoplek, maar we kregen hier ook eten. Een echte Australische barbecue stond voor ons klaar. We konden meer dan genoeg eten pakken. Dit werd zelfs nog aangevuld met een lekker drankje, waarbij wij natuurlijk voor de bubbels gingen. Met een lekker bord eten voor onze neus en een glaasje in de hand keken we hoe de enorme rotsformatie langzaam van kleur veranderde. Het was een mooie afsluiting van een schitterende dag. Rond 18:30 stapten we weer de bus in voor de terugrit die ons na middernacht weer bij het hotel bracht. Daarmee sloten we ons bezoek af aan dit gedeelte van de outback in Australië.